Χαρακτηριστικά της Πικραμυγδαλιάς
Η πικραμυγδαλιά είναι μια διαφορετική ποικιλία αμυγδαλιάς και η επιστημονική της
ονομασία είναι Prunus amygdalus amara ή Amygdalus communis amaris. Η
πικραμυγδαλιά ανήκει στην ίδια οικογένεια των Rosaceae όπως η κοινή αμυγδαλιά
που παράγει τα γλυκά αμύγδαλα. Είναι αυτοφυές δέντρο που αναπτύσσεται σε πολλά
και διαφορετικά μέρη του κόσμου, ακόμη και στα πιο άγονα σημεία με πλούσια
ηλιοφάνεια. Το ύψος του δέντρου μπορεί να φτάσει τα 10 μέτρα.

Το φθινόπωρο ρίχνει τα φύλλα του και η ανθοφορία του είναι μακριάς διάρκειας,
από τα τέλη Ιανουαρίου μέχρι τον Μάρτιο. Τα άνθη της αποδίδουν ένα υπέροχο
άρωμα και στο τέλος μετατρέπονται σε καρπό με ιδιαίτερη πικρή γεύση και τοξικά
χαρακτηριστικά. Η πικραμυγδαλιά παράγει πράσινους καρπούς που περιέχουν
κυανυούχο έλαιο και την τοξική ουσία βενζαλδεΰδη. Είναι σημαντικό να αναφερθεί
ότι η κατανάλωση των πικρών αμυγδάλων μπορεί να οδηγήσει σε άκρως επικίνδυνες
καταστάσεις για την υγεία και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών.

Υπάρχουν περιπτώσεις που αναφέρουν την παρουσία πικρών αμυγδάλων σε δέντρα
γλυκιάς αμυγδαλιάς. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν στην περιοχή που φύονται οι
πικραμυγδαλιές συνυπάρχουν βρώσιμες καλλιέργειες αμυγδάλου, εξαιτίας της
αυτογονιμοποίησης των δέντρων από τη γύρη που μεταφέρει ο αέρας ή τα έντομα.

Ιστορία της Πικραμυγδαλιάς
Κάποια ιστορικά στοιχεία αναφέρουν τη καταγωγή της πικρής αμυγδαλιάς να έχει τις
ρίζες της στη βόρεια Αφρική, ταυτόχρονα όμως, η παρουσία της αναφέρεται, στη
δυτική Ασία ενώ ο άγριος τύπος της αμυγδαλιάς (και της πικρής ποικιλίας),
εμφανίζεται στο αρχαίο Ελληνικό οικοσύστημα από το 8.000 π.Χ.
Το δέντρο σήμερα, παρότι οι καρποί του είναι ακατάλληλοι προς βρώση,
καλλιεργείται στην Ισπανία, την Αίγυπτο, το Μαρόκο και την Τυνησία.
Καρποί αμυγδάλων έχουν βρεθεί στους τάφους των Αιγύπτιων βασιλιάδων το 1325π.Χ.

Κάποια άλλα ιστορικά δεδομένα παρουσιάζουν τη διάδοση του δέντρου στην Ιταλία,
ξεκινώντας από την Ελλάδα τον 2ο αιώνα π.Χ. και στη συνέχεια ο καρπός ταξίδεψε
στην Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Γαλλία και την Αμερική όπου ξεκίνησε και η
καλλιέργειά του.

Σήμερα τα πικραμύγδαλα έχουν εκτιμηθεί για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες.
Περιέχουν τη βιταμίνη Β17 που θεωρείται ως μια από τις πιο ισχυρές αντικαρκινικές
ουσίες της φύσης. Η κατανάλωσή τους θα πρέπει να συστήνεται και να
παρακολουθείται από ειδικούς υγείας, καθώς λόγω της τοξικότητας τους,
περιορίζεται σε πολύ μικρό αριθμό καρπών.
Άλλοι πυρήνες φρούτων όπως του βερύκοκου, δαμάσκηνου, ροδάκινου,
αναπτύσσουν ίδια πτητικά έλαια με τα πικρά αμύγδαλα, που θεωρούνται επίσης,
δηλητηριώδη.

Συστατικά
Αιθέριο έλαιο πικραμύγδαλου που παράγεται κατόπιν σύνθλιψης, διαβροχής και
απόσταξης των ξηρών καρπών του δέντρου της ποικιλίας Prunus amygdalus amara.

Χημική σύνθεση αιθέριου ελαίου πικραμύγδαλου
Ελαΐνη, εμουλσίνη, λινολεϊκό οξύ, γλυκερίδια, αμυγδαλίνη (τοξικό γλυκοσίδιο που
περιέχεται μόνο στα πικρά αμύγδαλα), πτητικά έλαια. Η βενζαλδεΰδη και το
υδροκυανικό οξύ είναι τα κύρια χημικά συστατικά του πικρού αμυγδάλου.

Οδηγίες χρήσης
- Αρωματισμός χώρου. Ρίξτε μερικές σταγόνες αιθέριου ελαίου στη συσκευή καύση
για να ανανεώσετε την ενέργεια στο χώρο του δωματίου.
- Ως φυσικό απολυμαντικό χώρου και υφασμάτων αραιωμένο με νερό, ξύδι και
αιθέριο έλαιο πορτοκαλιού. *
- Το υπέροχο άρωμα του αιθέριου ελαίου πικρού αμυγδάλου, χρησιμοποιείται
ευρέως στην παραγωγή ποτών, καλλυντικών, σαπουνιών, όταν βρίσκεται
ενσωματωμένο με άλλα προϊόντα κι εφόσον έχουν αφαιρεθεί τα τοξικά συστατικά.
*Επικοινωνήστε με τον φαρμακοποιό μας για την παρασκευή του μίγματος.

Χρήσιμες συμβουλές
- Η χρήση του αιθέριου ελαίου πικραμύγδαλου να αποφεύγεται κατά την
εγκυμοσύνη, τον θηλασμό και από τα παιδιά.
- Το αιθέριο έλαιο πικραμύγδαλου προορίζεται για εξωτερική χρήση, να
χρησιμοποιείται πάντα αραιωμένο σε νερό στη συσκευή καύσης.
- Να αποφεύγεται η απευθείας επαφή με το δέρμα, τα μάτια και το στόμα.